τριακοντάπεδος

-ον, Α

αυτός που έχει πλάτος τριάντα ποδών.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τριάκοντα + -πεδος (<*πέζα <*πέδjα, δωρ. τ. τής λ. πούς), πρβλ. πεντά-πεδος].